حزب الله لبنان بعد از جنگ ۳۳ روزه ۲۰۰۶ در اعتراض به دولت فواد سینیوره اعتصابی عمومی شکل داد تا به پاره ای از اهداف سیاسی خود دست یابد. در آن دوران این اهتصاب عمومی که با نصب خیمه هایی در میدان مرکزی شهر به تحصنی بلند مدت تبدیل شد بسیار مورد تشویق حاکمان نظام قرار گرفت، به طوریکه بارها تصاویر این مقاومت ملی و مدنی حزب الله از تلویزیون سراسری ایران پخش می شد. امروز نیز نوبت به اعتراضات احاد مردم ایران بالاخص نسل جوان ایرانی به دولت محمود احمدی نژاد رسیده است و معترضین به سیاست های دولت که برای تغییر در انتخابات شرکت کردند امروز خواستار انعکاس رای خود در سرنوشت کشور می باشند. به دو دلیل فکر می کنم همان روش حزب الله به تحصن تا کسب مطالبات کارآمدترین کار موجود می باشد.
اول اینکه مکرر شدن این تحصن ها تنها به قلت حاضرین در صحنه و افزایش خشونت در اثر سرخوردگی می انجامد. وقتی مردم برای مثال هر هفته به خیابان ها بیایند و از آنسو پاسخی به اعراضات خود نشنوند ممکن است برای یادآوری خواسته های خود و جدی گرفته شدن به حرکت های خشن دست بزنند و عده ای نیز که با این حرکت های خشن مخالفت می کنند مجبور به ترک صحنه می شوند.
دلیل دوم بر تحصن ممتد تا دستیابی به نتیجه مطلوب، جلوری از خرید زمان توسط شورای نگهبان می باشد. اعضای این شورا در گذشته نشان داده اند که با انگیزه های خاصی از محمود احمدی نژاد حمایت می کنند و در انتخابات دوم خرداد ۷۶ هم به یاد داریم که به صراحت از ناظق نوری حمایت می کردند. همه این ها در کنار رد صلاحیت های گسترده در انتخابات مجلسهای هفتم و هشتم سبب شده که هیچ حسن نیتی در حکمیت انتخابات ۲۲ خرداد نیز به آنها از جانب مردم وجود ندارد. هم اکنون ظن این میرود که آنها با طولانی کردن مرحله رسیدگی به این پرونده قصد خرید زمان برای سرکوب مناسب متحصنین را دارند. با تحصن تا تحقق می توان توپ را در زمین آنها انداخت و به ایشان فهماند که اگر قصد آرام سازی اوضاع را دارید سریعتر به مطالبات پاسخ دهید.
0 نظرات:
ارسال یک نظر