دوست خوبم، پیمان، چند روز پیش درباره مشاهداتی که از شرایط ایران دارد با من گفت. مشاهدات جالبیسات و تشویقش کردم که درباره اشان به تفصیل بنویسد تا دیگران نیز استفاده کنند.
بحث کلی درباره بازداشت رهبران جنبش، میرحسین و کروبی بود.
مشاهده اول: بازداشت رهبران و پیروزی جنبش ها در نبود رهبران قبلا دو بار در تاریخ معاصر تکرار شده است. مورد اول آفریقای جنوبی است که رژیم آپارتاید با ماندلا در زندان وارد معامله می شود. ماندلا در مرحله اول خواسته های آنا را نمی پذیرد ومی گوید که به زندان برمی گردم ولی در نهایت با گرفتن امتیازات بیشتر بیرون می آید و .... تجربه دوم شوروی در زمان فروپاشی است که قبل از فروپاشی، نیروهای امنیتی ک گ ب گورباچف را دستگیر می کنند و به یک خانه امن می برند ولی بعد از مدتی و با ادامه اعتراضات گروباچف از حبس به میان تظاهر کنندگان فرستاده می شود تا ایشان را به آرامش دعوت نماید و ....
مشاهده دوم: تمامی جنبش های موفق یک میدان دارند که توسط انقلابیون فتح می شود و انقلاب از آنجا به دیگر نقاط شهر سرایت می کند. در زمان مشروطه انقلابیونی که به تهران آمدند در پارک شهر جمع شدند. در مصر میدان تحریر را فتح کردند. در فروپاشی شوروی، میدان جلوی مجلس دوما و .... (مثالهای دیگه هم بود که به یاد نمی آورم.)
به نظر من هم مشاهدات جالبی است و شاید کمک کنه برای پیروزی.