در میان 81 برگزیده این مجله دو نام آشنا از ایران وجود دارد. ابتدا در سال 1951 این لقب به محمد مصدق، نخست وزیر وقت ایران و سپس در سال 1979 به آیت الله خمینی، رهبر انقلاب اسلامی ایران اختصاص یافته است. پس از انتخاب آیت الله خمینی به این عنوان، بدلیل مواضع ضد آمریکایی ایشان، مجله بیش از 14000 نامه با مضمون شکایت دریافت می کند که بعضی از صاحبنظران معتقد هستند که به همین دلیل پس از آن، از انتخاب چهره هایی که با سیاست های آمریکا مخالفت می کنند تا جای ممکن خودداری شده است. همچنین در سال 2001 که اسامه بن لادن، بنابر اظهارنظر اکثریت اهل مطبوعات، خبرسازترین چهره اخبار جهان بود، شهردار نیویورک، Giuliani، به عنوان چهره سال مجله TIME انتخاب شد. البته تحریریه این مجله با این دلیل که چهره هایی چون بن لادن بدلیل منفوریت در تاریخ از میان کاندیداها حذف شده اند به منتقدین این انتخاب پاسخ داد. شاهد دیگر برای مصلحت اندیش شدن انتخاب های این مجله، انتخاب آلبرت اینشتین به عنوان مرد قرن بیستم است. این انتخاب در حالی صورت می گیرد که در قرن بیستم، چهره ای چون آدلف هیتلر وجود دارد که در سال 1938 نیز به عنوان مرد سال این مجله انتخاب شده است.
تا اینجا تاریخچه مختصری از انتخاب سالانه TIME ذکر شد، حال به انتخاب آخر این مجله در سال 2007 یعنی ولادمیر پوتین بپردازیم:
ولادیمیر پوتین (Vladimir Putin):
او از سال 2000 تا کنون رییس جمهور روسیه می باشد و دوران ریاست جمهوری او در سال 2008 به پایان خواهد رسید. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 109000 مورد می باشد)
رقبای پوتین چه کسانی بودند؟
الف- خانم J.K. Rowling نویسنده مجموعه داستان های هری پاتر: او بدلیل ارائه مفاهیم اجتماعی، اخلاقی و سیاسی در مجموعه کتابهایش، کاندید مجله TIME شده است. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 20400 مورد می باشد)
ب- آقای Al Gore معاون رییس جمهور سابق آمریکا، بیل کلینتون، و برنده جایزه صلح نوبل در سال 2007. او اخیرا در زمینه حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از Global Warming فعالیت های بشر دوستانه ای را آغاز کرده است. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 90000 مورد می باشد)
ج- آقای محمود احمدی نژاد رییس جمهور کنونی ایران. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 43200 مورد می باشد)
د- خانم کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 97000 مورد می باشد)
هـ - آقای Steve Jobs مدیر اجرایی شرکت APPLE که در سال 2007 به عنوان قدرتمندترین businessman شناخته شده است. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 75600 مورد می باشد)
و- آقای David Petraeus فرمانده نیروهای نظامی ائتلاف در عراق. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 27300 مورد می باشد)
ز- آقای Hu Jintao رییس جمهوری خلق چین و دبیر کل حزب کمونیست این کشور. (تعداد مقالات یافت شده در بخش خبری گوگل در سال 2007 درباره او 40000 مورد می باشد)
چرا پوتین محور توجه قرار گرفت؟
دلیل اصلی انتخاب پوتین به عنوان چهره برجسته سال در مجله TIME، تاثیرگذاری خبری او در رسانه های بین المللی عنوان شده است. او توانسته با رهبری و مدیریت خود کشور آشوب زده ای را که از بوریس یلتسین دریافت کرد به ثبات و آرامش برساند و همین امر سبب شده که در روزهای پایانی خود با استقبال مطبوعاتی مواجه شود. او توسط قانون اساسی روسیه از شرکت برای سومین بار در انتخابات منع شده است و به همین سبب پیش از این Dmitry Medvedev را که یکی از کاندیدهای دور بعد ریاست جمهوری می باشد، تایید کرده است و اعلام نموده که چنانچه Medvedev بپذیرد حاضر است نخست وزیری کابینه او را بپذیرد. بسیاری از تحلیلگران اعتقاد دارند که پوتین با اینکار می خواهد به هر شکلی، رهبری روسیه را در دست داشته باشد و به قول خودش نمی خواهد موفقیت های که کسب کرده است، ضایع شود. همچنین مجله TIME در این انتخاب اعلام کرده است که این انتخاب یک افتخار محسوب نمی شود و تنها کسی انتخاب شده است که توانسته در یک سال گذشته معادلات سیاسی جهانی را تحت الشعاع قرار دهد. سردبیر TIME، ریچارد استینگل می نویسد او تزار جدید روسیه است و از این دیدگاه که برای آزادی بیان و آزادی مدنی ارزشی قائل نیست، خطرناک است.
پوتین 55 ساله در روسیه بسیار محبوب است زیرا توانسته با استفاده از ذخایر نفتی و گازی روسیه اقتصاد ضعیف این کشور را سامان بخشد و فقر و گرسنگی را از جامعه بزداید. این در حالیست که منتقدانش او را به فاصله گرفتن از اهداف اصلاحات دموکراتیک که در دهه 90 در روسیه صورت گرفت، متهم می کنند که در تایید اسن ادعا به موارد زیر اشاره می کنند:
اول- حقوق بشر و مطبوعات: در طول دوران 7 ساله پوتین، فعالان حقوق بشر و نشریات منتقد به شدت تحت فشار قرار داشته اند و با کنترل شدید دولت مواجه بوده اند. دولت با کنترل مطبوعات و ممیزی خبری جامعه را کنترل می کند و در برخی موارد با فشار بر مطبوعات مستقل به نشر اخبار دروغین، در جهت حاکم کردن جو رعب و خشونت در جامعه تلاش می نماید.
دوم- اعمال نفوذ بر مجلس و دادگاه ها: طی این دوران دولت با فشار آوردن بر مجلس و دادگاه های روسیه مسیر ضمامداری را بی منتقد می پیماید. برای مثال ماجرای Mikhail B. Khodorkovsky صاحب شرکت نفتی YUKOS که به دلیل کمک مالی به احزاب مخالف دولت، با فشار دولت به دادگاه، به جرم فرار از مالیات متهم شناخته شد و تبعید گردید.
سوم- انتخابات: در گزارشی که توسط ناظران بین المللی بر انتخابات پارلمانی در ماه دسامبر سال 2007 منتشر شد به ناعادلانه بودن انتخابات اشاره شده است. ایشان هشدار داده اند که این انتخابات در فضایی بسته و غیر رقابتی برگزار شده است.
چهارم- بازداشت و سرکوب مخالفان: رهبران جریان های مخالف و مدافعین آنها در طول ماههای اخیر در جریان تظاهرات اعتراض آمیز بازداشت شده اند. برای مثال به بازداشت گری کاسپارف قهرمان شطرنج جهان می توان اشاره کرد که اکنون رهبری یکی از جریان های مخالف دولت و طفدار دموکراسی را برعهده گرفته است.
پنجم- قتل روزنامه نگاران: براساس گزارش خبرنگاران بدون مرز، از سال 2000 که پوتین سکان رهبری روسیه را بر عهده گرفته، تعداد 18 روزنامه نگار به قتل رسیده اند که نمونه مشهور آن قتل Anna Politkovskaya یکی از روزنامه نگاران منتقد کرملین است که در سال 2006 صورت گرفت.
پوتین و ایران:
اخیرا پوتین سفری به ایران داشت و طی آن برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی، رییس جمهور روسیه وارد ایران شد و با رهبر جمهوری اسلامی ایران دیدار داشت که تاکنون هیچ خبر دقیقی از محتوای این سفر اعلام نشده است. این سفر در حالی انجام شد که قبل از آن بنابر شایعاتی مسئله ترور پوتین درایران مطرح شده بود ولی با این حال این سفر صورت گرفت. از نتایج اولیه این سفر، ارسال اولین محموله سوخت هسته برای نیروگاه بوشهر می باشد و پیرو آن مقامات روسی اعلام کردند که با تامین این سوخت، ایران دیگر نیازی به غنی ساری در داخل ندارد. در شرایط حاد کنونی، سیاست خارجی ایران بر مبنای قرار دادن کشورهایی چون روسیه و چین در برابر آمریکا و اروپا شکل گرفته است و به همین دلیل در چند سال اخیر روابط سیاسی نزدیکی را با این کشورها دنبال کرده است.
البته این نزدیکی را می توان در ماهیت دو دولت نیز جستجو کرد. چنانچه به پنج بند اتهامات داخلی رییس جمهور روسیه بنگریم، آیینه ای نه چندان تمام نما را از دولت اقتدارگرای نهم می بینیم. از آنجا نه چندان کامل که دولت نهم بخش عمده ای از این فعالیت های حیاتی را دنبال می کند و سایر امور به یاری دیگر نهادهای اقتدارگرا انجام می شود. این نهادها در نهایت یک برنامه اقتدارگرایی تکمیل شده را ارائه می دهند که برنامه اقتدارگرایی دولت پوتین بخشی از آن را تشکیل می دهد.
ولی از آن منظر که پوتین کشور روسیه را از اوج بحران به تثبیت اقتصادی رسانده، دولت جمهوری اسلامی به هیچ وجه نمی تواند عرض اندام نماید. دولت نهم کشور ایران را در یکی از بهترین شرایط اقتصادی با صندوق پر ذخیره ارزی و بدهی های پرداخت شده تحویل گرفت. همچنین قیمت نفت رشد قابل ملاحظه ای در طول حیات دولت نهم داشته است که اخیرا تا بشکه ای 100 دلار هم در بازارهای جهانی معامله شده است. با این همه پتانسیل، رییس جمهور ایران بجای صحبت از رشد اقتصادی، ماه گذشته برای اولین بار اعتراف کرد که حاصل این همه تلاش بی وقفه مسئولین، با احترام به این همه فرصت، تورم بوده است.
استنتاج:
نتیجه گیری منطقی اینکه اگر مصبوعات را سرکوب می کنید، روزنامه نگار را زندانی می کنید، دانشجو را به جرم کمونیست بودن دستگیر می کنید (راستی آقای رییس جمهور به دوستان جدید، دانیل اورتگا و هوگو چاوز سلام دانشجوهای کمونیست ایران را هم برسانید!!!)، آقای عمادالدین باقی را بدلیل فعالیت حقوق بشر زندانی می کنید، با لشکرکشی فضای انتخاباتی را مسموم و غیر رقابتی می کنید، بر مطبوعات فشار می آورید و ممیزی خبری انجام می دهید، منتقد را به فساد مالی و دزدی و جاسوسی متهم می کنید، سازمان مدیریت را منحل می کنید تا چراگاه اسب اقتدارگرایی وسیعتر شود، به قاضی فشار می آورید تا حکم باب میل شما دهد و ... این همه را چون اقتدارگرایی پوتین به نحو احسنت انجام می دهید پس لااقل رحمتی هم بر این خلق بفرمایید و اوضاع اقتصادی را بیش از این خراب نکنید!!!
