در ارتباط با بازداشت درخشان

وقتی از وطن دوری نمی دونی که کدوم خبر رو باید باور کنی و کدوم رو نباید؟
چند وقته که از بازداشت حسین درخشان می نویسند ولی هیچکدوم رسمی نیست. تا که امروز ابراهیم نبوی در سایت خودش مطلبی نوشت در محکومیت بازداشت درخشان.
هر چند که حسین درخشان چماقی بود که گاهی خودش میزد توی سر منتقدین عملکرد دولت و گاهی هم طرفداران دولت از آن برای کوبیدن بر سر منتقدان استفاده می کردند ولی این باعث نمیشه که از حقوق انسانیش دفاع نکنیم.
البته من اینجا از یک جنبه دیگر هم می خواهم به این بازداشت نگاه کنم. بیایید بپذیریم که درخشان با اراده و خواست خود در نقد تفکر سابقش قلم می زد، در اینصورت می توان پذیرفت که این تغییر برای همراهان جدیدش اینقدر غیر قابل هضم است که تصمیم به بازداشت او گرفته اند. همراهان جدید درخشان همیشه بر آن بوده اند که این تفکرات بدون انفرادی امکان ندارد در کسی رسوخ کند پس همان سوال همفکران سابق درخشان را می پرسند؟ و وقتی جوابی پیدا نمی شود، همانطور که همفکران سابق او را جاسوس و نفوذی جمهوری اسلامی معرفی می کردند،همراهان مبهوت مانده حال حاضر هم گزینه ای جز جاسوسی اسراییل پیش روی خود نمی بینند. البته اگر در حین این بازداشت قانع شوند که درخشان قابل استفاده خواهد بود، آنگاه موضوع بازداشت به کلی منتفی است و همانطور که ابراهیم نبوی اشاره کرده، درخشان در بازگشت خود اعلام می کند که رفته بوده سر کوچه ماست بخرد و هیچ اتفاقی نیافتاده ....
ولی روزگار غریبیست، اگر واقعا درخشان در تحولی فکری به این نتیجه رسیده که در گذشته اشتباه می نوشته، پس چرا مدافعان آزادی عقیده در ایران و خارج از کشور این را باور نمی کنند؟!!! کجای کارش مشکل داره؟