اخیرا خبری درباره کپی بودن حدود 85 درصد یکی از مقالات علمی خانم معصومه ابتکار، خواندم. همچنین درباره چنین خبر پیش پا افتاده ای (البته از نظر ایشان)، ایشان یک پاراگراف توضیح در حاشیه یکی از مطالب وبلاگ خود نوشته اند که می توانید آن را اینجا بخوانید. فکر می کنم در توضیح ارائه شده نقصان های زیر مشهود است:
اول- مقاله مذکور نه به خاطر حذف چند مرجع بلکه به خاطر تطابق عبارات مورد انتقاد قرار گرفته است و دلیل فراموشی سهوی نویسنده (نویسندگان) از ذکر چند منبع هیچ خواننده ای را که اندکی از تحصیلات دانشگاهی سر در بیاورد نه تنها قانع نمی کند که شاید همانند اینجانب نویسنده را متهم به استفاده از روش های عوام فریبانه دکتر احمدی نژادی، بنماید.
دوم- چنانچه دلیل دوم یعنی همکاری دانشجوی خانم ابتکار در نوشتن مقاله را بپذیریم، علامت سوالی بزرگ وجود دارد که چرا هیچ نامی از دانشجو حتی به عنوان نویسنده دوم مقاله یاد نشده است. آیا این خلاف اصول حرفه ای کار آکادمیک نیست که ایشان به هر دلیلی مسئولیت نوشته دیگری را بر عهده بگیرند یا با حذف نام دانشجو صاحب کار دیگری شود؟
سوم- البته چنانچه باز هم بپذیریم که مقاله مذکور دسترنج کار دانشجوی فداکار و گمنام خانم ابتکار می باشد، در مواجه با این مشکل نقش خانم ابتکار به عنوان استاد راهنمای دانشجو همچنان زیر سئوال می باشد. ایشان به عنوان استاد راهنما وظیفه داشته اند که بر کار انجام شده نظارت کرده و پس از بررسی اجازه ارسال آن را به مجله بدهند.
خانم ابتکار، دموکراسی توصیه می کند که چنانچه افتضاحی در حوزه عملکرد خود به بار آوردیم، ابتدایی ترین حرکت عذرخواهی از کسانی است که به ما اعتماد کرده و مسئولیتی را به ما سپرده اند. در اینجا به شما مسئولیت معلمی سپرده شده و کوچکترین کار این است که از جامعه ایران عذرخواهی کنید. عذرخواهی کنید که چنین اتفاقی افتاده و به دنبال توجیه آن نباشید.
0 نظرات:
ارسال یک نظر