پنل مصر

پنل تحلیل مسائل مصر تشکیل شد. دو تا دانشجوی پی اچ دی و یک استاد تاریخ درباره حال و آینده مصر صحبت کردند و در نهایت حدود ۳۰ دقیقه هم سوال و جواب بود.

چند روز پیش بی بی سی مصاحبه ای کرد با کمال الحلباوی، یکی از اعضای ارشد اخوان المسلمین داشت. سوال من مربوط به این مصاحبه بود. من اشاره ای داشتم به حوادثی که در ایران اتفاق افتاده و این مصاحبه بی بی سی که در آن این برادر مسلمان چشم بر فجایع ایران می بندد و آنرا مورد تایید قرار می دهد. پرسیدم وقتی من این مواضع را می بینم پیش خودم فرض می کنم که اگر حکومت آینده مصر به دست اخوان المسلمین بیافتد آنگاه مصر یکی از همپیمانان نظام دیکتاتوری حاکم بر ایران خواهد بود. این چشمپوشی های اخوان المسلمین بر روی تضعییع حقوق بشر در ایران سبب می شود که درباره آینده مصر و منطقه در دست آنان نگران باشیم.

یکی از پنلیستها در پاسخ به این سوال گفت که چندی پیش یکی از مدارک اخوان المسلمین به بیرون درج کرد که در آن اهداف ایشان پس از رسیدن به قدرت ذکر شده بود. چند تن از این اهداف به شرح زیر است:

۱- شورایی که همه مصوبات مجلس را برای مطابقت با شرع کنترل می کند و آخرین تصمیم را درباره مصوب شدن می گیرد (به صورت ضمنی مثل شورای نگهبان قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی).
۲- غیر مسلمان حق کاندیداتوری برای ریاست جمهوری را ندارد (۱۵٪ جمعیت مصر غیر مسلمان هستند).
۳- غیرمسلمان حق قضاوت ندارد.
۴- مردهای تنها حق قضاوت دارند.

در ضد استبدادی بودن جنبش مصر شکی نیست.
همینطور در ضد استبدادی بودن انقلاب ۱۳۵۷.

انقلاب اسلامی، همانطور که انقلابیون آن روزها چون کروبی و هاشمی می گویند نتوانسته استبداد را ریشه کن کند و نظام ایران بعد از ۳۲ سال هنوز مبتلا به خودکامگی است.

عده ای در این میان جنبش مصر را به انقلاب اسلامی تشبیه کرده اند و بعضی به جنبش سبز.

از طرفی احمد صدری در برنامه پرگار گفت ایران از نظر تجربه تاریخی در منطقه جلوتر است چون کشورهایی نظیر ترکیه (و حالا مصر) تجربه نظام اسلامی را نداشته اند و روزی ممکن است آنرا به عنوان گزینه ای برگزینند ولی ایران یکبار تجربه آنرا دارد و با خروجی که در این ۳۲ سال می بینیم چنانچه یکبار دیکر فرصتی برای مردم پیش بیاید اکثریت به نظام اسلامی رای نخواهند داد.

....