نوروز مبارک باد

امروز صبح وقتی از خواب بیدار شدم، بی اختیار یاد آهنگ بوی عیدی فرهاد افتادم و سریع اونو در میان فایل هام پیدا کردم و گوش دادم:
بوی عیدی بوی توت بوی کاغذرنگی
بوی تند ماهی‌ دودی وسط سفره‌ نو
بوی یاس جانماز ترمه‌ی مادربزرگ
با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم
شادی شکستن قلک پول
وحشت کم شدن سکه‌ء عیدی از شمردن زیاد
بوی اسکناس تا نخورده‌ء لای کتاب
با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی مو در می‌کنم
فکر قاشق زدن یه دختر چادرسیا
شوق یک خیز بلند از روی بته‌های نور
برق کفش جفت‌شده تو گنجه‌ها
با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم
عشق یک ستاره ساختن با دولک
ترس ناتموم گذاشتن جریمه‌های عید مدرسه
بوی گل محمدی که خشک شده لای کتاب
با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم
بوی باغچه بوی حوض عطر خوب نذری
شب جمعه پی فانوس توی کوچه گم شدن
توی جوی لاجوردی هوس یه آب‌تنی
با اینا زمستونو سر می‌کنم
با اینا خستگی‌مو در می‌کنم

خاطرات عید، جزء اون دسته از خاطرات هستش که هیچ وقت فراموش آدم نمیشه، چون سالی یکبار مرورشون می کنی. بعضی ها میگن باید خاطرات بد و فراموش کرد ولی اگه بدی نباشه، خوبی چه جوری جلوه نمایی کنه؟، مثل بهار که بعد زمستون میاد. من که همش و نگه می دارم چون ذاتا آرشیو کردن رو دوست دارم.
راستی، امسال اولین سالی هستش که وقتی فرهاد میگه بوی عیدی، چشمام و می بندم و قشنگ احساسش می کنم. البته برام جای تعجب نداره چون بشر همیشه در حسرت زندگی میکنه. وقتی هست نمی بینیش ولی وقتی نیست دلت براش تنگ میشه.
من میگم هر آدمی در روز اول فروردین هر سال یک مقدمه بر بهار می نویسه که اون مقدمه می شه نوروز. اگه اون مقدمه رو ننویسیم اون سال بدون نوروز شروع میشه. هرکسی یک جوری این مقدمه رو می نویسه، یکی با نگاهش به طبیعت، دیگری با لبخندش به خانواده، یکی با خدا حرف میزنه و دعا می خونه و .... ولی همه در یک چیز مشترک هستن و اونم اینه که همه با قلم دلشون آخرشو امضاء میکنن و اگه این نباشه اعتبار نداره.
گذشته از حرفهای معمول که عید همتون مبارک و سال خوب و همراه با سلامتی داشته باشین .....
من آرزو می کنم که دلتون پر مهر و بی ریا باشه تا آخرشو با اخلاص، خوشدلی و صلابت امضا کنید و تا آخر عمر هم آرشیو کنید و هر بار که می خونید و مهر تایید آخرش و نگاه می کنید شاد و شادتر بشید.

سخنرانی شیرین عبادی در دانشگاه ویکتوریا

دوشنبه شب دانشگاه ویکتوریا میزبان شیرین عبادی به عنوان نخستین نوبلیست زن ایرانی مسلمان بود. این برنامه یکی از سلسله سخنرانی های ویژه ای بود که توسط دفتر ریاست دانشگاه ویکتوریا، برگزار می شود. استقبال خوبی انجام شده بود و سالن تقریبا پر بود. مراسم با سخنرانی ریس دانشگاه و معرفی شیرین عبادی شروع شد و سپس خانم عبادی و مترجم ایشان روی صحنه آمدند. خانم عبادی درباره حقوق زنان در جهان و جوامع اسلامی به ایراد سخنرانی پرداختند که در ذیل سعی شده است به یاری حافظه شرح مختصری از آن ارائه شود.
1- نابرابری جنسیتی در کشورهای آزاد و پیشرفته:
خانم عبادی در ابتدا مختصری درباره آزادی زنان در اروپا، آمریکا و کانادا پرداختند و با ارائه مثال های نقض نشان دادند که حتی در کشورهای پیشرفته و آزادی از این دست نیز برابری جنسیتی به معنای تام وجود ندارد. برای نمونه ایشان به تعداد وزرای کابینه در دولت کانادا اشاره کردند. همچنین این فعال حقوق زنان در ادامه به ذهنیت خود در مورد برابری زنان با مردان در اروپای شمالی اشاره کردند که پس از سفر به فنلاند متوجه شده است، در آنجا نیز این آزادی وجود ندارد و زنان برای نشان دادن اعتراض خود به این واقعیت، مدالی به شکل سه ربع از یک سکه یک یورویی طراحی کرده اند، به این نشان که دستمزد یک زن سه چهارم یک مرد است.
2- نابرابری جنسیتی در کشورهای غیر مسلمان:
این اولین نوبلیست ایرنی در ادامه با یاد آوری رسم های قبیله ای خطنه کردن زنان در آفریقا توسط نه فقط قبایل مسیحی نیز، سقط جنین دختران توسط خانواده پس از آگاهی از جنسیت جنین در چین کومونیستی و خودکشی زنان هندی برای نداشتن جهیزیه در هند مذاهب هندو، تاکید کرد که عدم رعایت حقوق زنان فقط محدود به کشورهای مسلمان نیست.
3- نابرابری های جنسیتی در کشورهای مسلمان:
خانم عبادی در ادامه با اشاره به مشکلات زنان در کشورهایی مثل عربستان، یمن، سودان، افغانستان و ... یادآور شد که در عربستان زنان تا گذشته ای نه چندان دور حتی شناسنامه نیز نداشتند و با نام فرزندانشان شناخته و خوانده می شدند و امروز نیز اجازه رانندگی اتومبیل خود را ندارند. همچنین در این کشورها موانع زیادی در راه تحصیل علم برای زنان وجود دارد و زنان حق دخالت در فعالیت های سیاسی را نیز ندارند.
4- وضعیت زنان در ایران:
این فعال حقوق زنان در زمینه مشکلات زنان در ایران گفت: با اینکه در ایران 65 درصد فارغ التحصیلان دانشگاه ها زنان هستند و زنان سال هاست که در مجلس حضور دارند ولی همچنان قوانینی نظیر تعدد زجات، اختلاف دیه مرد و زن، حقوق نابرابر ازدواج و ... در ایران وجود دارد.
5- قرائت های مختلف از دین:
این اولین نوبلیست زن مسلمان در ادامه با اتکا به تجربه و مطالعات خود اعلام کرد که نابرابری های جنسیتی در جوامع مسلمان را مربوط به دین اسلام نمی داند و این نابرابری ها زایده تفاسیر مختلفی است که قدرتمندان از دین انجام می دهند تا بتوانند بقای خود را در برابر یکی از اصول اولیه دموکراسی یعنی آزادی و برابری زنان، تضمین کنند.
6- مقابله با فرهنگ پدرسالار:
شیرین عبادی مشکل زنان ایران را نه فرهنگ اسلامی این کهن دیار بلکه فرهنگ پدرسالار رایج دانست و تمامی فعالان حقوق زنان را به مبارزه با این فرهنگ غلط فراخواند. وی درمان بیماری پدرسالاری را تنها و تنها توسط خود زنان میسر می داند و با تشبیه این بیماری به هموفیلیا، که ژن آن از طریق مادر به فرزند پسر انتقال می یابد، تاکید کرد که مادران با آگاهی و درایت و تربیت صحیح فرزندان، قادر هستند جلوی رواج و سرایت ژن پدرسالاری را در جامعه ایران بگیرند.
7- حمایت آمریکا از حرکت های دموکراسی خواهانه ایران:
خانم عبادی در پاسخ به سوالی مبنی بر مثبت یا منفی بودن حمایت آمریکا از حرکت دموکراسی خواهان ایران اعلام کرد که اقتدارگرایان حاکم در ایران برای سرکوب منتقدین قانونی خود همیشه سعی کرده اند تا آن ها را به گونه ای مرتبط با آمریکا و قدرت های بزرگ معرفی کنند و به نوعی خواست قانونی آن ها را دسیسه های دولت های خارجی برای براندازی نظام نشان دهند. پس این حمایت ها همیشه به ضرر آزادی خواهان داخلی تمام شده است.
8- چگونه حمایت کنیم؟
ایشان در پاسخ به سوال دیگری پیرامون چگونگی حمایت از جنبش زنان ایرن گفت: بهترین کمک محکوم کردن این بی عدالتی ها توسط نهادهای بین المللی می باشد که تجربیات گذشته نشان داده که موثر خواهد بود. همچنین ایشان در ادامه این بحث به ممانعت از خروج پروین اردلان و ضبط پاسپورت این فعال حقوق زنان که برای حضور در مراسم دریافت جایزه اولاف پالمه قصد خروج از کشور را داشته، اشاره کرد و از پرسشگران خواست به این عمل غیر قانونی اعتراض کنند.

نظر شخصی:
به نظر من مهمترین بخش این سخنرانی همان بخش 6 (مقابله با فرهنگ پدرسالاری) می باشد که راه حلی عملی برای هرس دشت بی فرهنگی ماست.